Zeker weet ik het niet, maar ik heb het gevoel dat zanger Norrie Maciver aan onze kant van de kleine plas een beetje onbekend is. In zijn eigen Schotland -eigenlijk is hij afkomstig van het eiland Lewis- is dat allerminst zo: daar rijgt hij sinds een dik dozijn jaren de bekroningen aan elkaar, zowel solo als vanwege zijn werk met bands als Bodega, Manran of tegenwoordig Skipinnish. Norrie is een echte zanger, zoals die op de Britse eilanden aan de bomen lijken te groeien.

Tweede factor van deze CD: The Glasgow Barons. Dat is een klassiek orkest, op poten gezet door dirigent Paul MacAlindin, een man met een behoorlijk palmares, dat uitwaaiert naar ongeveer elke windstreek die je maar kunt bedenken. Hij woont in Govan, een eeuwenoud stadsdeel van Glasgow langs de Clyde, dat ooit een belangrijk handelskruispunt was en dat vooral bekend werd vanwege zijn immense scheepswerven met daarbij horend de tewerkstelling van duizenden arbeiders, die in dermate slechte omstandigheden moesten wonen en werken, dat ze ruim een eeuw geleden in “huurstaking” gingen, een sociale actie die er uiteindelijk toe leidde dat de bedenkster en leidster van de succesvolle actie, “Mary” Barbour, baljuw van Govan werd. Govan is dus factor nummer drie van deze CD: Govan is zich stilaan aan het vernieuwen en het is in veel gevallen de bevolking zelf, die de lijnen uitzet van de koers die voor die vernieuwing gevaren moet worden.

De drie factoren komen samen in 2018, wanneer MacAlindin Norrie MacIver benadert met de vraag of hij vier songs wil schrijven over de geschiedenis van Govan. Norrie, die er al langer van droomde om eens met een heus klassiek orkest te kunnen optreden, stemde toe en had, na een eerste live uitvoering van zijn vier liederen, de smaak zodanig hard te pakken, dat hij er in één grote geut negen andere aan toevoegde. Met dat nieuwe repertoire speelde hij, begeleid door de Glasgow Barons, drie concerten en het is dàt repertoire dat voor deze CD opgenomen werd en bewaard voor het nageslacht. Sommige van die songs gaan over lokale bekendheden, zoals “Lizzie” MacDonald, de eerste vrouw ooit, die een “Order of the British Empire” kreeg, of “Soldier Boy” Lawrence Nealis, die op z’n zeventiende aan het front doodgeschoten werd. De gefortuneerde “Lady Elder”, wier standbeeld vandaag nog te zien is in het park dat haar naam draagt, komt aan bod, net als Betsy Howat, die tientallen jaren lang weigerde de deur van haar huisje op slot te zetten, zodat haar verdwenen vrijer zou binnen kunnen, als hij terugkwam. Andere zijn enigszins nostalgisch van ondertoon zoals “Govan Boys”, waarin de werkkracht van de lokale mannen geroemd wordt: daardoor werd de scheepsbouw van Govan zo groot kon worden.

Ook de schoonheid van de wijk dient bezongen te worden (“Baile Ghobainn”, wat de Gaelic-vertaling is van “The City of Govan”) en Norrie doet dat meestal in het Engels, maar een enkele keer ook in zijn moedertaal, het Gaelic. De stem van de man doet nu eens aan Luka Bloom denken en op andere momenten aan Lyle Lovett, maar de songs zijn oer- en oer Britse folk. Mooi effect ook, hoe de akoestische gitaar en het klassieke orkest samen klinken en dat alles samen maakt deze CD tot een fijn document. Niet alleen voor de inwoners van Govan, al zijn zij natuurlijk de eerste betrokkenen. Ook andere liefhebbers van goeie muziek, klassiek in alle betekenissen, kunnen hier van genieten en in één moeite kennis maken met wat ooit een bijzondere stad moet geweest zijn en daarbij de vaste wil vertont om dat opnieuw te gaan worden.

(Dani Heyvaert)